Jeśli chodzi o kierowców zawodowych, to ich czas pracy rozumie się jako okres od rozpoczęcia do zakończenia pracy. Jako pracę, rozumie się wszelkie czynności wykonywane przez szofera. Czynności te, to przygotowanie pojazdu do trasy, prowadzenie pojazdu, załadunek i rozładunek samochodu. To także dbanie o czystość pojazdu, obowiązki spedycyjne i administracyjne, a także codzienna obsługa. Do czasu pracy dolicza się też czas, w którym kierowca pozostaje w gotowości i czas obowiązkowych przerw na odpoczynek. Jako czas pracy traktowany jest też czas, w którym kierowca dojeżdża do firmy lub do miejsca, od którego zaczyna się kurs. Do czasu pracy nie wlicza się godzin, w których kierowca pozostaje na tak zwanym dyżurze. Czasem pracy nie są też nieuzasadnione przerwy i postoje. Pod pojęciem dyżuru rozumie się czas, w którym kierowca zawodowy pozostaje do dyspozycji pracodawcy. Pracownik może przebywać w firmie lub gdzie indziej. Dyżur ma miejsce w godzinach nadliczbowych. Istotą dyżuru jest to, że pracownik pozostaje w gotowości do pracy, czyli jest dyspozycyjny. Przykładem dyżuru jest kurs, podczas którego jeden z kierowców prowadzi samochód, a drugi czeka na to, by go zmienić. Pojęcie nadgodzin odnosi się z kolei do pracy wykonywanej poza wyznaczonymi godzinami. Za taką pracę, kierowca otrzymuje dodatkowe wynagrodzenie. Wynagrodzenie to jest wyższe, jeśli nadgodziny przypadają w porze nocnej, w dni wolne lub święta. Jeśli nadgodziny wypadły w zwykły pracujący dzień, kierowca otrzymuje 50% dodatkowego wynagrodzenia. W przypadku dni wolnych od pracy jest to 100%. Rekompensatą za nadgodziny może być także odpowiadający im czas wolny.